Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Κατηγορίες σπαστικών ανθρώπων #9 "Ο βιβλιοθηκοσπάστης"

Αφού λοιπόν βάλουν σε εφαρμογή κάθε ξεχασμένο ξόρκι και χορό για να πετύχουν τον τέλειο καιρό ενώ εσύ διαβάζεις και νιώθεις τον ήλιο που είναι τόσο κοντά αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά από σένα, να σου χαϊδεύει απαλά τα χέρια την ώρα που κρατάς σημειώσεις, οι βιβλιοθηκοσπάστες είναι γι'αλλη μιά εξεταστική εδώ για να σου βγάλουν τη πίστη.
Όπως στις συναυλίες, στο σινεμά, στις ταβέρνες, στα αεροπλάνα και τις ΤσικνοΠέμπτες, υπάρχουν και στη βιβλιοθήκη εκείνοι που θα σε εκνευρίσουν. Παρακάτω ακολουθούν κατηγορίες βιβλιοθηκοσπαστών.

  • Ο Βηχάκιας  βρίσκεται στην βιβλιοθήκη για να:
  • α. σου θυμίζει τον παππού με την ροχάλα που είδες προχθές στο δρόμο
    β. σε αποσυντονίσει ακριβώς την ώρα που δε χρειαζόταν.
  • Για προχωρημένους:

    γ. σε κάνει να παίξεις άθελά σου το παιχνίδι "Πόσοι βήχες θα ακουστούν μετά τον πρώτο βήχα" το οποιό μπορεί να καταντήσει τόσο εθιστικό όσο το Wow.
    δ. σου θυμίσει τότε που ήταν Τσικνοπέμπτη και είχες γρίππη και να φοβηθείς για τα μικρόβια, να φύγεις απο την βιβλιοθήκη και συνεπώς να μη διαβάσεις.

    • Η Τακουνάτη τα κατάφερε πάλι. Μικρή ας πούμε πώς δεν ήταν και το πλέον αγαπημένο παιδί της οικογένειας. Για να μη μιλήσω για τότε που γεννήθηκε ο μικρός που περνούσε πιό απαρατήρητη κι απο τα καλοκαιρινά μονόχρωμα μπλουζάκια του Μπέρσκα ων 4.90Ε. Εν μέρει κατανοητό και δικαιολογημένος ο κομπλεξισμός που δημιουργήθηκε. Επίσης δεκτή και η ακαταμάχητη δίψα για προσοχή και δημοσιότητα. Όμως εγώ γιατί ακριβώς να την πληρώσω; Δηλαδή δε μου φτάνει που'χω διαολοδιάβασμα και δεν έχω τί να φορέσω; Πρέπει να ακούω και τον ήχο των τακουνιών σου γκλαπ γκλαπ ενώ προσπαθώ να με πείσω οτί δε διαβάζω απο υποχρέωση αλλά επειδή μ'αρέσει;
Μπράβο σου λοιπόν Τακουνάτη. Μέχρι και γκρουπάκι σου κάνανε στο φβ, σε σχολιάζουνε όλοι μέσα στην βιβλιοθήκη την ώρα που περνάς καμαρωτή καμαρωτή για να μη σου πω πώς ίσως σε δείχνουν και με το δάχτυλο. Ναι ναι, εσύ είσαι το high light στα θαψίματα του κυλικείου.
Θρίαμβος μικρή μου τακουνάτη, θρίαμβος. Ξέρεις όμως ποιά είναι η κατάληξη ανρθώπων που επιζητούν μανιωδώς την προσοχή; Η αυτοκτονία.

  • Ο Καρεκλολάγνος όλη του τη ζωή περιμένει την ώρα και τη στιγμή που θα πάει στην βιβλιοθήκη για να παίξει με τις καρέκλες. Εννοείται πώς θα κάτσει σε κάποια που τρίζει για να κάνει το παιχνίδι του ακόμα πιό διασκεδαστικό. Τραβάει άλλη μία τουλάχιστον για να βάζει τα πόδια του, ενώ φυσικά περιμένει να ακούσει την απόλυτα ιδανική στιγμή για να την σύρει και να κάνει εκείνον τον αποκρουστικό και τυμπανοσπαστικό θόρυβο καρέκλας.
Επίσης εδώ, ακολουθεί το παιχνίδι με το "Πόσες καρέκλες θα ακουστουν μετά την πρώτη καρέκλα".

extra tip:

Ο Καρεκλολάγνος δε διαβάζει στην βιβλιοθήκη επειδή δεν τον ενδιαφέρει άμεσα η σχολή του, καθώς όνειρό του είναι να δουλέψει σε παιδικά πάρτυ. Συγκεκριμένα θέλει να είναι εκείνος που απομακρύνει σε κάθε γύρο μιά καρέκλα απο τις "Μουσικές Καρέκλες". Ηδονικό.

  • Μερικοί άνθρωποι για να γνωρίσουν κόσμο βγαίνουν έξω, άλλοι γράφονται σε μαθήματα ας πούμε χορού, όμως άλλοι δίνουν πανελλήνιες για να περάσουν σε κάποια σχολή που προφανώς θα΄χει εξεταστικές περιόδους έτσι ώστε να βρίσκουν γκομενάκια στην βιβλιοθήκη με το πρόσχημα του διαβάσματος. Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν επάξια και τα δύο φύλλα και φυσικά κάνουν μπαμ απο μακριά. Έρχονται σουλουπωμένοι, βαμμένοι σενιαρισμένοι και απλά κόβουν κίνηση στους διαδρόμους της βιβλιοθήκης παριστάνοντας πώς ψάχνουν Την Ιδανική Θέση που θυμίζει λίγο αμερικάνικο "The One" όσον αφορά γκόμενους (βλ. Ted Mosby)
Για να μη νομίσετε οτί υπερβάλλω, δείτε σε τί σημεία έφτασε ένας ρομαντικός γκομενάκιας!!! Εφοδιάστηκε με τριαντάφυλλο για να το προσφέρει σε όποια του κλέψει την καρδιά!
                                                    
  • Ο ακουστικάκιας που εφαρμόζει το εναλλακτικό είδος διαβάσματος με το να φαντασιώνεται οτί βρίσκεται σε club που παίζει πολύ δυνατή μουσική. Η διαδικασία που προσπαθεί να πετύχει είναι η εξής:
Ακούγοντας μουσική και με την ψευδαίσθηση οτί βρίσκεται σε club, νιώθει υποσυνείδητα χαρούμενος κι ευδιάθετος. Ταυτόχρονα διαβάζει και σκοπός του είναι να πείσει τον εαυτό του πώς η χαρά που νιώθει πηγάζει απο το διάβασμα. Καταβάθως όμως ξέρει την αλήθεια. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση ψυχασθένειας.
Εκτός απο τον ίδιο του τον εαυτό, ο Ακουστικάκιας, έχει κι άλλα θύματα. Όλους όσοι βρίσκονται κοντά του καθώς άθελά τους μπαίνουν στη διαδικασία να φαντασιωθούν club αφού η μουσική του δε περιορίζεται μόνο στ'αυτιά του.
Τέλος, ξέρει πολύ καλά οτί ακούγεται η μουσική και είναι σίγουρος γι'αυτό αφού έχει προσέξει ήδη τις στραβές ματιές που του ρίχνουν οι διπλανοί του ή το ρυθμικό κούνημα κεφαλιού του διπλανού του που άθελά του σκέφτεσαι κλαμπ. Όμως θα περιμένει να του κάνουν παρατήρηση για να του δοθεί η ευκαιρία να πει εκείνο το εκνευριστικό και ξαφνιασμένο "Α ναιιιιι; Αχ αχ αχ με συγχωρείς!". Κλανιάρη.
  • Ο Ανέμελος είναι εδώ για να σου θυμίζει συνεχώς πως μόνο εσένα καίγεται ο κώλος σου κι οτί δε προλαβαίνεις να βγάλεις την ύλη. Όποτε κι αν πέσει το μάτι σου πάνω του, εκείνος
α. Κοιτάει συνέχεια πέρα δώθε στηριγμένος στο χεράκι του
β. Γεμίζει το μπουκαλάκι του στον ψύκτη
γ. Ζωγραφίζει αν έχεις τον θεό σου στο τετράδιό τού
δ. Απλά ξεφυλλίζει το βιβλίο του.
ε. Είναι στους υπολογιστές



  • Ο Γιατρός που διαβάζει εδώ και τέσσερα χρόνια (μιλάμε δηλαδή για 12 ολόκληρες εξεταστικές περιόδους) το σκούρο μπλέ βιβλίο "Γενικής Χειρουργικής". Έλα ρε φίλε τώρα, μεταξύ μας δε παίζει να΄ναι τόσο δύσκολο. Απλά γουστάρεις να ανήκεις σε μία διαχρονική κατηγορία βιβλιοθηκοσπάστη και σ'αρέσει να μας τη λες που είσαι από εκείνους που πέρασαν Ιατρική. Σε τα μας;

  • Ο Sosάκιας που έχει πρήξει κόσμο και κοσμάκι για να βρει σημειώσεις και SOS. Στο τέλος, έχει μαζέψει τόση σαβούρα απο παρατάξεις, φλώρους και φυτά που θα του'παιρνε λιγότερη ώρα να διαβάσει δύο φορές το βιβλίο του μαθήματος και μία αντίστροφα από το να προσπαθήσει απλά να ταξινομήσει την χαρτούρα του. Επίσης είναι ικανός να σε διακόψει για να σε ρωτήσει αν βγάζεις τα γράμματα απο κάτι φωτοτυπίες σημειώσεων.

  • Ο Πάμε Πακέτο. Μόνο η Βίκυ Χατζηβασιλείου λείπει και μιά θλιμμένη μουσική για να πλαντάξει όλη η βιβλιοθήκη στο κλάμμα. Δύο φίλοι απο τα παλιά συναντιούνται τυχαία στην βιβλιοθήκη την ώρα που ο ένας κατηφορίζει τον διάδρομο. Αγκαλιάζονται με τις ώρες κι ο πιό ευαίσθητος ίσως ξεφωνήσει ένα "Δε το πιστεύω" καθώς τα μάτια του λαμπυρίσουν απο δακράκια συγκίνησης. Έχουν τόσα να πουν κι όμως δε τους περνάει απ΄το μυαλό η λύση του να πιούνε έναν καφέ και ο ένας γυρνάει ολόκληρη τη καρέκλα του προς το μέρος του άλλου που θα σκύψει στα γόνατα για να τα πούνε με την ησυχία τους που φυσικά την στερούν από όλους τους άλλους. Το χειρότερο δε απ'όλα, είναι οτί κάποια στιγμή κάποιος θα ακουστεί είτε με κάποιο γέλιο είτε με κάποιο έκπληκτο "Καλά πλάκα κάνεις!" κι ο άλλος θα του πει χασκογελώντας "Σσσς" που σημαίνει πώς είναι ενήμεροι οτί βρισκονται ακόμα εντός της βιβλιοθήκης κι οτί δεν είναι απλά συνεπαρμένοι απο την τυχαία συνάντησή τους.

  • Ο Φωνακλάς Ψιθυράκιας. Όταν αυτός ο άνθρωπος ψιθυρίζει είναι ικανός να σου δημιουργήσει πονοκέφαλο με τις ...φωνές του. Καλύτερα να ούρλαιζε απο την μία άκρη της βιβλιοθήκης στον φίλο του που κάθεται στην άλλη "Ρε μαλάκααααα το 4ο κεφάλαιο είναι στην ύυυυλη;" παρα να ψιθυρίζει τόσο δυνατά.

  • Ο Άπλας ή ο Έλα μωρέ ποτέ του δεν αγχώνεται, ποτέ του δε θεωρεί πώς ίσως είναι η ώρα να στρωθείς γιατί ΔΙΝΕΙΣ ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ. Αγαπημένες του φράσεις:
α. Έλα ρε φίλε, σιγά εύκολα είναι αυτά.
β. Πώς κάνεις έτσι ρε; Χαλαράααα έχουμε χρόνο.
γ. Άντε και παίρνεις πτυχίο τί κατάλαβες;
δ. Πάμε για κάνα καφέ;
ε. Με τσίμπησε κουνούπι και περιμένω να σταματήσει το ξύσιμο για να ξεκινήσω.

  • Ο Καίγεται ο κώλος μου αντίθετα είναι πιό αγχωμένος κι απο πατέρα έξω απο την αίθουσα τοκετού. Δύο είναι τα τεινά
α. Ο βέρος καίγεται ο κώλος μου, που τα αφήνει όλα κυριολεκτικά τελευταία στίγμή και πηγαίνει στην βιβλιοθήκη στο άνοιγμα και φεύγει με το καμπανάκι. Σηκώνεται μόνο για τουαλέτα κι αυτό αν είναι απόλυτη ανάγκη. Πίνει δεκάδες red-bull και είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να μεταδώσει το άγχος του σε ένα φανατικό "Άπλα ή Έλα μωρέ".
β. Ο βλαμμένος καίγεται ο κώλος μου, που νομίζει οτί δε θα προλάβει μέσα σε ένα μήνα να βγάλει την ύλη. Συνήθως αυτοί είναι κι εκείνοι που ορκίζονται με κλάμματα οτί δε θυμούνται τίποτα ένα λεπτό πριν του μοιράσουν τα θέματα.
  • Ο Πάντα έχει πιό πολύ διάβασμα απο σένα θα σε μειώσει ακόμα κι αν σπόυδάζεις ούλτρα κβαντική αστροσυμπαντική μέγκαπυρηνική υπερέξτραφυσική. Σε βλέπει, σε πλήσιάζει, ξεφυλλίζει με απαξίωση και πολύ γρήγορα την γκουμούτσα βιβλίο που διαβάζεις και σου λέει "Τυχεράκια μόνο αυτό έχεις;". Όμως φτάνει με σένα. Ήρθε η ώρα να εκθιάσει τα κατορθώματά του και να σου πει για τις τετρακόσιες εικοσι χιλιάδες σελίδες που διάβασε, για την εργασία που του πήρε οχτώ μήνες να την τελέιοποιήσει και φυσικά να κράξει καθηγητές που δε του'βαλαν δέκα.
Bonus Tracks:

  • Ο Σωσίας κάποιου φίλου σου που κάθεται ακριβώς στη θέση που ασυνείδητα κοιτάς στο παραμικρό σήκωμα των ματιών σου. Την πατάς κάθε φορά και για κλάσματα δευτερολέπτου σκέφτεσαι να πας να τον χαιρετήσεις.

  • Το Πανελλαδικιοτάκι που δε μου τη σπάει αυτό καθε αυτό κι όχι δε με απασχολεί που μου τρώει καρέκλα. Ίσα ίσα που δες τί σκεφτήκανε για να σε κάνουν να σπαστείς. Θυμάσαι τις δικές σου τραυματικές πανελλήνιες, το άγχος σου, τα κλάμματά σου, σου σφίγγεται η καρδιά και σε πιάνει το παράπονο που έκανες τόσο κόπο για να μπείς στη σχολή σου που τελικά είναι αυτό που είναι.

Και να σαν μην έφταναν όλα αυτά ή μάλλον όλοι αυτοί, ορισμένοι ριζοσπάστες φτάνουν στο σημείο να μεταμφιεστούν σε καθυστεροπούλια που όλη μέρα κάθονται με το κώλο προς τα εμάς, στα παράθυρα και τιτιβίζουν ακατάπαυστα και χωρίς λόγο. Ναι, είμαι παιδί της πόλης κι όλη αυτή η "Μικρό σπίτι στο λιβάδι φάση" δε με ηρεμεί.

Ακολουθεί τραγική ειρωνία:

Την ώρα που τα κωλοπούλια κάνουν διαγωνισμό ποιό θα τιτιβίσει περισσότερη ώρα και πιό δυνατά, εγώ κάθομαι και διαβάζω θέσεις προάσπισης των οικολόγων-πρασίνων για την πανίδα!

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Tru Storiz #1

 
Δυό τρία περιστατικά της ζωής μου με έχουν κάνει να πιστεύω πώς όντως, όταν θες κάτι πολύ τότε το σύμπαν θα στο δώσει απλόχερα. Δε του είναι δα και κόπος, ολάκερο σύμπαν είσαι, και στην τελική δε του τρως και το ψωμί.
 Το θέμα κύριοι είναι εσύ πώς θα αξιοποιήσεις τις ιδανικές και συνήθως κατά σειρά συνθήκες ή αν θες συγκυρίες που σου χαρίζονται απο το Μέγα Σύμπαν (ναι κάτι θέλω και το γλείφω λίγο), έτσι ώστε να κατορθώσεις τον στόχο σου.
Άντε πες, δεν είμαι βλάκας, βλέπω πως όλα μου πάνε κατ'ευχήν και θα κάνω εγώ την στραβή; Μα θα βάλω τα χεράκια μου να βγάλω τα ματάκια μου θα μου πείς; Εντάξει, ρομαντικά enough όλα άυτά κι εν μέρει και κατανοητά. Φυσικά αμα βλέπεις πώς το πράμα κυλάει όπως το θες, ή έστω κάπου σουλατσάρει  αλλά μπορείς να το διορθώσεις ή να κάνεις τα στραβά μάτια, δε θα το σταματήσεις.

Έλα που όμως όλα μπορεί να πάνε όχι απλά στραβά αλλά κατά διαόλου όταν σταματήσει να αφορά τις δικές σου πράξεις και αρχίσει να επηρεάζεται κι απο τον αιώνιο "άλλο". Ωραία φίλε μου, εσυ μιά χαρά τα πας, άμα όμως ο άλλος δε θέλει δε πα να το θέλει το ...σύμπαν, δε θα πάει όπως το θες εσύ. Γιατί μάλλον ο άλλος νομίζει πώς θες να του το φας το ψωμί, ακόμα κι αν εσύ έχεις τις καλύτερες προθέσεις. Να του ψήσεις το ψωμί ή να του πας σε μορφή ας πούμε άλλων (αρτο)συσκευασμάτων.
Εκεί το σύμπαν , ναι, κάνει την πάπια που περιμένει να γίνει γλυκόξυνη σε κάποιο κινέζικο γιατί όταν σου πέσουν τα καράβια έξω, θα ξεχάσεις άμεσα την μεγαλοψυχία του και θα ρίξεις το φταίξιμο σε αυτό κι όχι στον "άλλον".

 Όμως εδώ να μη ξεχάσω να αναφέρω πώς όταν το σύμπαν συνομοτήσει για τα θέλω σου, δε μπορεί να επηρεάσει τις...ορέξεις του άλλου. Επομένως θα σε βοηθήσει (και θα το κάνει) μέχρι εκεί που αρχίζουν τα θέλω του άλλου.
Ποιός έχει την δύναμη να "αλλάξει" τα θέλω κάποιου προκειμένου να μη του χαλάν τη ζαχαρένια; Πώς μπορείς να εκπληρώνεις τα θέλω σου σχετικά με το άλλον, όταν πολύ απλά ο άλλος δε θέλει;
Το σύμπαν εκεί σηκώνει τα χέρια του ψηλά κι ίσως  σε κοροιδέψει λίγο που φάνηκες τόσο αφελής όταν σου ξέφυγε η μικρή αυτή λεπτομέρεια.

Με πιό απλά λόγια:

Λογάριασες χωρίς τον ξενοδόχο!

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Lov Storiz #4


Τί είναι ο έρωτας;


a. Απλό συναίσθημα                   b. Παιχνίδι στρατηγικής

c. Χαρμόσυνη διαδικασία             d. Μία μπανάνα


Η βοήθεια του κοινού μου λέει να αποκλείσω το "c".

Η βοήθειά του τηλεφώνου δε μου βγήκε σε καλό αφού για πρώτη φορά στα χρονικά δεν απαντήθηκε η κλήση του παίκτη.

To 50-50 μου αφήνει δύο επιλογές:

Το "b" και το "d".



Αν απαντήσω "μπανάνα" κινδυνεύω να το πάω αλλού και να κατηγορηθώ για σεξιστική επίθεση εις βάρος των αντρών. Ξέρεις, μπανάνα --> μακρόστενο --> έρωτας --> σεξ.

Αν απαντήσω "παιχνίδι στρατηγικής" τότε εκτός του οτί μικρή δεν έπαιζα αρκετό stratego, έρχεται να επαληθευτεί εκείνο που λέει οτί "Αυτό που μας έρχεται πρώτα είναι το σωστό" μάλτιπλ τσόις φάση στα τεστ αγγλικών, αφού κάτι σκίρτησε μέσα μου όταν είδα το "b" αλλά είπα να ρίξω μιά ματιά ακόμα.



Ακολουθώντας λοιπόν την αιώνια συμβουλή της καθηγήτριας αγγλικών μου, θα απαντήσω "Παιχνίδι Στρατηγικής".



Ακολουθεί προσπάθεια επιβεβαίωσης:



Η αλήθεια είναι οτί ποτέ δε μπήκα στον κόπο να ασχοληθώ παραπάνω απο το να κοιτάξω με σχεδόν απέχθεια του κουτί του stratego και να προσπαθήσω να μαθω κάτι παραπάνω απ'το οτί σκοπός είναι να του χτυπήσεις το στρατιωτάκι ή να του ρίξεις τα καράβια έξω δε ξέρω/δε θυμάμαι/δεν έμαθα ποτέ μου.

Σύμφωνα με την επαγωγική μέθοδο έχουμε και λέμε:

1.Η Μαρίνα δεν έπαιζε stratego μικρή.

2.Ο έρωτας είναι παιχνίδι στρατηγικής τύπου stratego.

3.Η Μαρίνα δε τα πάει καλά με τον έρωτα.

άρα:

Ο έρωτας είναι stratego.

Συνεχίζω:

Το stratego είναι παιχνίδι. Στον έρωτα υπάρχουν παιχνίδια φάση:

• Δε με πήρε τηλέφωνο, δε θα τον πάρω ούτε κι εγώ.

• Θα αργήσω να απαντήσω στο μήνυμα.

• Δε θα δεχτώ να βρεθούμε με την πρώτη.

• Χθες τον πήρα εγώ, σήμερα ας πάρει αυτός.

• Θα του πω πώς θα βγω με δύο φίλους μου να δεί αυτός.

• Θα χαθώ για καμιά βδομάδα να "κολλήσει".

Και πάει λέγοντας και σταματημό δεν έχει και όποιος αρνηθεί πώς τέτοια παιχνίδια δεν τα'χει κάνει, είναι ψεύτης και το ξέρει. Εδώ μιλάμε για αθώα παιχνιδάκια που όμως μπορούν να μετατραπούν εύκολα σε πολύ ύπουλα και σκοτεινά. Ξέρεις, όρκοι για αγάπη, ψηστήρια χωρίς ηθικές αναστολές, κερατώματα ποτά και τσιγάρα.

Η στρατηγική έχει ήδη κάνει αισθητή την παρουσία της, περίπου ανάμεσα στα ψηστήρια και στα ψεύτικα λόγια που μπορεί να χρησιμοποιηθούν. Υπάρχουν καλά μελετημένα σχέδια που υπόσχονται πώς αποτελούν την συνταγή για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όλα αυτά ναι, είναι απόλυτη στρατηγική.

Το θέμα όμως είναι τί παραμένει αληθινό μέσα σ'όλο αυτό. Τί δεν είναι κατόρθωμα της στρατηγικής; Τι θα’ταν εκεί στην πραγματικότητα;

Γιατί να πρέπει να παίξω stratego κι όχι ας πούμε κάτι πιό αθώο και απλό, κάτι πιό ανώριμο και όμορφο όπως ακριβώς θα έπρεπε να΄ναι ο έρωτας;

Ή μήπως τελικά δεν είναι το "b" η απάντηση;

Όμως τότε και πάλι; Γιατί τα πράγματα δεν είναι απλά κι εύκολα; Σαν τη μονόπολυ ας πούμε.

Τυχαία πέφτεις στο κουτάκι πάνω στο ταμπλώ, αν έχεις τα χρήματα κι αν το θες το κάνεις δικό σου και μετά το προσέχεις, του βάζεις σπιτάκια και στη συνέχεια κερδίζεις από αυτό. Υπάρχουν οι εντολές, οι αποφάσεις και η φυλακή αλλά βρίσκεις τρόπο να ξελασπωθείς. Σε βοηθάνε οι κάρτες αποφυλάκισης, οι διαγωνισμοί ομορφιάς και οι υποθήκες. Είναι διαχρονικό παιχνίδι για όλες τις ηλικίες, όπως ακριβώς ο έρωτας.
Μονόπολυ έπαιζα με τις ώρες μικρή.